home

ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΕΝΕΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

Η αποκωδικοποίηση του Ελληνικού Αλφαβήτου
Κάθε γράμμα αντιπροσωπεύει κάποιο σύμβολο-εργαλείο-γεγονός-πράξη-επιθυμία.
 

Σύμφωνα με τον Πλάτωνα και Αριστοτέλη τα γράμματα χωρίζονται σε 3 κατηγορίες:    
1) Ήχοι και εικόνες που οφείλονται στο φυσικό ανθρώπινο περιβάλλον (γεωγραφικός και φυσικός χώρος, κλίμα, χλωρής, πανίς).
2) Ήχοι και εικόνες που προεκλήθησαν από τις δραστηριότητες (έργα) του ανθρώπου (εργαλεία-όπλα- εκμετάλλευση φυσικών πηγών κ.α. ).
3) Ήχοι και εικόνες που οφείλονται στις υποστασιακές εκδηλώσεις του ανθρώπου (δίψα, πείνα, πόνος, οργή, φόβος, έκπληξη, θαυμασμός, κλήσι, άπωσι, έρως, θάνατος,νίκη, κ. α.).
 

 «»

Φ: Το Φανάρι Το «Φ»  αντικαταστάθηκε από το σύμβολο Π, το λεξικό H. Liddell & R. Scot, γράφει σε πολλούς διαλέκτους της Ελλάδος το Φ, αλλάζει σε π - Β και Θ. (Φοσειδών = Ποσειδών, Φερσεφώνη = Περσεφώνη)

Ηχητικά όταν φυσάμε στη φωτιά ακούμε τον ήχο  ΦΟΥ, να σβήσομε το κερί ακούμε πάλι τον ήχο φού.
 
Λέξεις με «Φ» φωτιά, Φάρος, Φως, φανάρι, φώτο, κτλ.    

Ο θεός Απόλλων θεός του φωτός λατρευτικέ από τους Έλληνες για το δώρο που τους έδωσε το ΦΩΣ δηλαδή τη λάμψη με τη λάμψη του φωτός έγιναν οι Έλληνες σοφοί, παρατηρητές, ερευνητές σε όλα τα επίπεδα γνώσης.     

Στη θεογονία του Ησιόδου ο Προμηθέας πατέρας του Ελληνικού γένους τους χαρίζει τη φωτιά δηλαδή τη ιδέα της τεχνογνωσίας, «Αλλά μιν εξαπάτησεν εύς πάις Ιαπετοίο κλέψας ακαμάτοιο πυρός τηλέσκοπον αυγήν εν κοίλω νάρθηκι».

Λέξεις
ΦΑΩ=φωτίζω, φέγγω, ΦΩΝΗ, ΦΥΓΗ, ΦΕΡΩ.  

Στην αρχαιότητα οι Έλληνες χρησιμοποιούσανε και το γράμμα F το αποκαλούσαν δίγαμα διπλό γάμμα και προφερότανε μεταξύ β και φ  =  V, Fοίνος= Οίνος=(vinum, Vino (Ital.+Span.), Vin (Fr.), Wein (Ger.), Wine (Eng.)   (Και τα λατινικά είναι Ελληνικά προέρχονται από την Εύβοια κοντά στην Κύμη)