- κωδικοποιεί «τα των Ελλήνων νόμιμα» η «πανελλάνων Νόμον»,
δηλαδή τον Ηθικόν Νομοκανόνα των Πανελλήνων, αναλλοιώτως,
σχεδόν, ισχύοντα μέχρι και σήμερα.
- «ενωτίζεται» και καταγράφει, με ενδελεχή επιστημονική
τεκμηρίωση δια των ad hoc παραπομπών στις πηγές αντλήσεως των
πληροφοριών απο την Αγιά Γραφή των Ελλήνων (την Αρχαία
Ελληνική Γραμματεία), την «βοώσαν σιωπήν» των μεγαλοφυεστέρων
ανδρών της ανθρωπότητος, που πρώτοι συνέλαβαν, προσδιόρισαν
και διετύπωσαν κατά τον ενεργέστερο τρόπο τις διαιώνιες και
καθολικής ισχύος δικαιικές αρχές και τα νομικά αξιώματα, που
συνιστούν τον φέροντα οργανισμό του οικοδομήματος του Δικαίου.
- αναδομεί, με το πλούσιο δικαιικό υλικό, που βρίσκεται
διάσπαρτο στα ιερά κείμενα των έργων τους και στα περισωθέντα
«φθεγγόμενα» θραύσματα των αρχαιελληνικών νομοθεσιών, το
Αττικό Δίκαιο, και συγκεκριμένως:
- Το Σύνταγμα της Αθηναίων Πολιτείας
- Το Ποινικό Δίκαιό της
- Τον «Φονικόν Νόμον»
- Το Δικονομικό Δίκαιό της
- Τους Δικονομικούς Όρους της
- ανατρέπει και καταρρίπτει το διαχρονικό εξουσιαστικό και
ακαδημαϊκό δόγμα περί αμελητέας, αν όχι ανύπαρκτης,
συνεισφοράς της Ελληνικής Αρχαιότητος στόν Δυτικό Νομικό
Πολιτισμό και αποκαθιστά, με συστηματική συγκριτική έρευνα του
Ελληνικού και Ρωμαϊκού Δικαίου και του νομικού και πολιτικού
πολιτισμού της Ελλάδος και της Ρώμης, αλλά και με την επίκληση
και κατάθεση των μαρτυριών και ομολογιών των επιφανεστέρων
ανδρών της τελευταίας -ιστορικών, νομοϊστόρων και νομομαθών
ιδίως- μιάν αλήθεια άγνωστη η αγνοημένη η θαμμένη!
Δηλαδή, ότι:
ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ, ΩΣ ΕΝΝΟΙΑ, ΩΣ ΑΞΙΑ, ΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗ,
ΕΙΝΑΙ ΕΥΓΕΝΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑ, ΚΑΙ ΕΣ ΑΕΙ ΔΩΡΗΜΑ
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ.
|
